Tragedia ka një mënyrë të shtrirjes së një hije të gjatë mbi edhe jetën më të ndritur. Në një shpërtullim që prek shpirtin, ish-bashkëshortja e Eric Clapton ka hapur zemrën për një dhimbje që tejkalon fjalët - humbjen e tre nga fëmijët e saj të dashur. Dhimbja, thotë ajo, nuk është thjesht një plagë; është një shenjë e përjetshme e thelluar në të gjithëjetën e saj, raporton Metropol Magazine.

Pattie Boyd, një ish-model dhe fotografe, e cila njëherë ishte e martuar me muzikantin legjendar Eric Clapton, ka ndarë së fundmi thellësinë e hidhërimin dhe si ka ndryshuar përgjithmonë botën e saj. Një intervistë e sinqertë e tregoi: "Nuk jam rimëkëmbur kurrë dhe nuk do rimëkemba kurrë. Humbja e një fëmije është një dhimbje që nuk zbeh kurrë, një plagë që nuk sherohet kurrë."

Humbja për të cilën flet Boyd është njëherazi e pafat dhe e shprehtë. Ajo humbi birin e saj Conor, vetëm katër vjeç, në një aksident tragjik në vitin 1991. Pastaj, ndodhi e pamundura sërish kur vajza e saj Ruth ndërroi jetë për shkak të një sëmundjeje të papritur. Dhe me fatkeqësi, edhe biri i saj Lucca, i lindur pas martesës së saj me muzikantin Eric Clapton, la këtë botë parakohshëm.

Fjalët e Boyd tregojnë një sinqeritet të papërpunuar që shumë të cilët kanë përjetuar një humbje kaq të thellë mund t'i lidhin me të. Dhimbja që shoqëron humbjen e një fëmije është një udhëtim që nuk ka hartë rrugore. Është një udhëtim i mbushur me valë trishtimi, zemërimi dhe zbrazëti që nuk zhduken vërtet. Ajo riformon ekzistencën e tërë.

Në intervistën e saj, Boyd njeh vështirësinë e gjetjes së qetësisë kur ballafaqohesh me një realitet të tillë të shkatërrueshëm. "Njerëzit përpiqen t'ju ngushëllojnë me fjalë, por e vërteta është se nuk ka fjalë që mund të lehtësojnë këtë dhimbje. Është një boshllëk që nuk mund të plotësohet."

Pavarësisht dhimbjes, Pattie Boyd ka kanalizuar përvojën e saj për të ngritur vetëdijen rreth thellësisë së hidhërimin që vjen me humbjen e fëmijëve. Ajo është bërë advokate e mbështetjes për ata që kanë përjetuar tragjedi të ngjashme, duke hedhur dritë mbi një temë që shpesh mbulohet në heshtje.

Historia e Boyd shërben si një kujtesë e ndjeshme se pas personave të njohur ndodhen përvoja njerëzore komplekse. Humbja, pavarësisht se kush jeni, është një emocion i përbashkët dhe thellësisht njerëzor. Sinqeriteti i Boyd për të ndarë dhimbjen e saj është një dëshmi e fuqisë në krahë të vulnerabilitetit.

Si koha vazhdon të ecë përpara, Boyd vazhdon të shfletojë ujërat e papërcaktuara të hidhërimi, një udhëtim që ajo nuk e zgjodhi kurrë, por që iu u imponua. Sinqeriteti dhe rezilienca e saj shërbejnë si frymëzim për çdo person që ka përballuar humbje të pamundshme. Me fjalët e saj, "Mund të mos rimëkemba kurrë, por mund të gjej mënyra për të vazhduar, për të nderuar kujtimet e fëmijëve të mi dhe për të krijuar kuptime nga dhimbja."

Në një botë që shpesh kërkon të maskojë dhimbjen, sinqeriteti i Pattie Boyd është një dëshmi e fuqisë së dashurisë që një prind mban për fëmijët e tyre, madje edhe përballë tragjedisë më të paqartë. Metropol Magazine